புத்தளக்கவிநிஸ்னியின் தூரிகை

ஐம்பது ஆண்டுகளின் பின்..... ஐம்பது ஆண்டுகளின் பின் குடும்பம் சகிதம் ஒரு குட்டி சுற்றுலா கிழக்கிலங்கை நோக்கி சுற்றிப்போக வந்த நேரம் அரும்பியது ஓர் ஆசை நான் சிறகடித்த இளமைக்காலம் இன்பதுன்பம் நட்பு காதல் தந்த பசுமைக்காலத்தை அந்த பல்கலைக்கழகத்தை பார்த்து வர ஆசை வந்து சேர்ந்தோம் வளவுக்குள் நினைவு சென்றது பின்னுக்கு பேரப்பிள்ளையின் விரல் பற்றி மெல்ல மெல்ல நடந்து செல்கிறேன் காலச்சக்கரம் பூமியையும் கொறித்துக் கொள்கிறதோ.. தோற்றம் முற்றிலும் மாறிய இலங்கைக்கு எடுத்துக்காட்டு இதோ இந்த பல்கலை தானோ நாம் படிக்கையில் தொடங்கிய தொழிநுட்ப பீடத்தை கடல் விழுங்கிக் கொண்டதோ.. அதோ அங்கு தானே அடிக்கடி சீக்கு வர ஆட்டோவில் போயிறங்கும் ஆரோக்கிய நிலையமிருந்தது ஆஹ் அங்கே இருந்த ஆண்கள் விடுதி எங்கே அய்யோ இங்கு தானே நாம் அடிக்கடி காலம் கழித்த எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஆடல் பாடல் கராத்தே என களைகட்டும் பயிற்சி பட்டறை இருந்தது.. எங்கே அவை  நீர் மயமான வெறுமையே எங்கும் ஆக்ரோஷத்துடன் பாய்ந்து வந்த கடலலைகள் கலை பீடத்தின் எச்சங்களில் முட்டி மோதிச் செல்கிறது.. முட்டி நின்ற கண

நவீன நாட்டாமைகள் கடைவீதிகளில் கண்டிருப்பீர் மூட்டை தூக்கும் நாட்டாமைகளை பள்ளி வீதியில் கண்டதுண்டா புத்தக மூட்டை சுமக்கும் பள்ளியாமைகளை நேர சூசி பார்த்து நேர்ந்து அடிக்கினாலும் மிஞ்சப்போவதும் ஒண்டுமில்லை மூட்டை தூக்கி முதுகில் வைத்ததும் குனிந்த முதுகோ நிமிர முடிவதில்லை கட்டு கட்டாய் நோட்டு இருக்கும் ஐந்து நாளும் ஒன்பது பாடமிருக்கும் கூடவே குறிப்பு கொப்பி இருக்கும் போதாக்குறைக்கு சோத்து மூட்டையிருக்கும் வீடு வந்து சேர்ந்த பின்னும் முதுகு வலியோ போகாமலிருக்கும் சுமை சுமக்கும் வண்டில் மாடு போல உருவில் சின்ன மாற்ற முண்டு அசை போடத்தான் ஒன்றுமில்லை வருங்கால தலைவரெல்லாம் நல்ல பணிவாய் குனிந்து நடப்பர் காலாப் போக்கில் நம்மவர்களை குனிந்து கூரிய பார்வையால் தேடிப்பிடிப்பீர் படிக்க ஆசையில் பள்ளி போனால் பளு தூக்கச்சொல்லும் கொடுமையென்ன அழகான பையில் அட்டையிட்ட புத்தகங்கள் நாகரீக நாட்டாமைகள் நாமானதென்ன ஆசிரியரே அன்புப்பெற்றோரே அரசாங்கமே அகில மாந்தரே நவீன உலகில் வழி நிறைய உண்டு நம் இடுப்பு வலி போக்க அதையறிந்து கண்டு நம் கை விலங்கை கழட்டி காற்